پایان نامه حقوق : قراردادهای حمل و نقل هوایی
بند سوم: قراردادهای حمل و نقل هوایی

سیستم حمل و نقل هوایی با بهره گرفتن از مزایایی چون سرعت ایمنی و حفاظت کامل کالاها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و با توجه به مزایای نسبی آن غیر قابل جایگزینی است.

و انسان بطور کلی تمایل دارد تا در هر کاری از بهترین وسایل استفاده نماید. در زمینه حمل و نقل نیز معمولاً اشخاص ترجیح می‌دهند تا از امن‌ترین و سریع‌ترین وسایل حمل و نقل بهره ببرند. یکی از این موارد حمل و نقل هوایی و استفاده از هواپیما است،  سالانه میلیاردها نفر از این وسیله برای حمل و نقل استفاده می‌کنند و در کشور ما ایران نیز با وجود فراوانی مشکلات،  استفاده شایان توجهی از این وسیله می‌شود[۱] و بحث تاریخچه‌ی حمل و نقل هوایی و رسیدن این مقوله به کشور ما می‌تواند برای بحث و بررسی بیشتر قابل تأمل باشد لذا قبل از هر بحثی به این مقوله می‌پردازیم.

تاریخچه حمل و نقل هوایی

از ۱۷  دسامبر ۱۹۳۰ که نخستین ماشین پرونده را برادران رایت به پرواز درآوردند. تا ۳۰ سال این وسیله نقلیه مراحل تکامل خود را می‌پیمود،  هر چند وسیله گاهی برای جابجایی محموله‌های پستی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در سالهای بعد استفاده از هواپیمای کوچک برای انجام مأموریت‌های شناسایی و کاربردهای نظامی و انجام فوریتهای پزشکی و مبارزه با آفات زراعی و نقشه‌برداری هوایی و اکتشافات معدنی ترجیحاً رواج بیشتری یافت. روند تکامل این وسیله نقلیه به هر گونه‌ای است که می‌توان ادعا کرد امروزه بسیاری از پیشرفت‌های حاصله در تکنولوژی مواد و مصالح صنعتی در پرتو نوآوری‌های صنعت هوانوردی به دست آمده تا صنایع دیگر با رفع نواقص و توسعه و تکامل روزافزون این وسیله،  مردم به تدریج هواپیماها را به وسیله‌ای سریع و ایمن و شیوه‌ی جدید از ترابری شناختند. از آن پس انجام مسافرت‌های هوای روز به روز توسعه یافت. در این راستا تعداد مسافران هوایی از ۵۸ میلیون نفر در سال ۱۹۵۸ به ۱۰۰۰ میلیون نفر در سال ۱۹۸۸ فزونی یافت،  چشم‌انداز توسعه فعالیت هواپیمایی جهان بصورت یاتس که این صنعت برنامه توسعه بلند مدت خود را براساس ۴ میلیارد نفر مسافر در ۳۰ سال آینده تنظیم و ترسیم نموده است[۲].

در سال ۱۳۰۶ که به موجب امتیاز ویژه ای که تصویب مجلس شورای وقت رسید،  خطوط هواپیمایی یونکرس آلمان واگذار شد،  سال ۱۳۱۷ به شرکت هواپیمایی لوفت هانزاه که هواپیمایی آن ماهی یکبار از برلین به کابل پرواز می‌کردند. اجازه داده شد در تهران فرود آیند،  به تدریج با ازدیاد تعداد مسافران و بسته‌های پست هوایی و عضویت ایران در سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشور،  سایر شرکت‌های معتبر هواپیمایی خارجی نیز ضمن انعقاد قراردادهای حمل و نقل هوایی در گشور ما خطوط هوایی دایر نمودند.

طی مدت مذکور ایران از داشتن خط و هواپیمایی منظم محروم بود. لیکن با تأسیس دو شرکت ایرانی،  به نامهای شرکت هواپیمایی ایران و شرکت هواپیمایی پارس،  نخستین پروازهای ملی به نقاط داخلی و کشورهای مجاور دایر شد،  در اردیبهشت سال ۱۳۳۷ با ادغام دو شرکت مذکور به موجب قانونی که تصویب مجلس گذشت شرکت هواپیمایی ملی ایران همان با حمایت مالی دولت تأسیس و وظیفه حمل و نقل هوایی مسافر و بار در اختیار آن قرار گرفت،  این شرکت با توسعه و تجهیز روزافزون ناوگان خود علاوه بر خطوط داخلی،  به اغلب کشورهای جهان خطوط پروازی دایر نمود،  در سال ۱۳۶۱ با توجه به تقاضای روزافزون توسعه حمل و نقل هوایی داخلی و خارجی کشورها،  شرکت خدمات هوایی کشور (آلمان) با ادغام سه شرکت هوایی کوچکتر،  تأسیس گردید در سال‌های بعد انقلاب اسلامی اجازه فعالیت و جابجایی مسافر و بار به شرکت‌های حمل و نقل هوایی غیر دولتی نیز داده شد.